یکی از دروغ های شاخدار مزاری پرستان این است که مزاری را شاهکار رهبری! نامیده اند. واقعا آدم حیرت می کند از این همه دروغ. مگر مزاری از رهبری چه می دانست که تازه شاهکار هم باشد. یکدندگی و لجاجت که هنر نیست. با هر قومی در افتادن و مردم خود را به دم تیغ این و آن سپردن شاهکار رهبری است؟ مگر مزاری به جز پناه بردن به گلبدین حکمتیار و گلیم جمع های ازبک چه هنری کرد. او بخاطر یک پست کلیدی مردم هزاره را تباه کرد ، غرب کابل را محل جنگ کرد که همه به آن حمله کنند و توپ و موشک به آن شلیک کنند ویران کنند ، بی ناموسی کنند بکشند و بدرند. آیا این هنر رهبری است یا حماقت رهبری. البته در زمان ما که همه چیز برعکس شده ، باید هم حماقت شاهکار رهبری تلقی شود. در زمانی که کلاه گذاشتن سر مردم و حرامخواری ، زرنگی تلقی می شود و دزدی اسمش چریکی است و دروغ ارزش به حساب می آید ، باید هم حماقت و لجاجت شاهکار رهبری باشد. مگر مزاری چه کرد و چه بدست آورد ؟ آیا در آن زمان هرج و مرج و قتل و کشتار ، جان و مال مردم خود را حفظ کرد یا پست کلیدی بدست آورد یا حزب وحدت را که ریاستش بعهده داشت ، از دوپارچه شدن نگه داشت؟ در صورتی که مزاری در همه این موارد برعکس عمل کرد پس واقعیت آن حماقت محض است ؛ اما چون بنا به دروغ گفتن است باید از افعال معکوس استفاده کرد.

مسابقه دروغگویی

هرسال ماه حوت که می شه ، جهان آزره هرجا که هست از خود افغانستان گرفته تا ایران و پاکستان و استرالیا و ... پر از دروغ و دروغگویی می شه . همه مسابقه می دهند تا می توانند دروغ های بزرگ تر بگند.

در ایران حدود ده سال پیش یک سریالی از تلویزیون ایران پخش می شد بنام شبهای برره. در یکی از قسمت های آن پدر یکی از خان های برره فوت می شد. بزرگترین مراسمی که بمناسبت فوت مرحوم گرفته می شد ، آن بود که هرکسی سعی می کرد ، از خود برای مرحوم تازه گذشته ، دروغ بزرگ از خود در وه کنه. هرکس از خود می توانست دروغ بزرگتر در وه کنه برنده بود. این مراسم هرسال برای مزاری هم در جهان آزره و در میان مزاری پرستان اجرا می شه. در سریال برره برای پدرخان بالابرره کفتر هوا می کردند ، برای مزاری بجای کفتر دروغ های شاخدار در وه کنند.

 دروغهایی مثل : مزاری و احیای هویت ! مزاری و عدالت ! اندیشه شخید مزاری و ...

اگر قتل و کشتار و غارت ، هویت است که مزاری سعی در احیای آن داشت. آن  جناب موسس جنگهای داخلی و جنگ های خانگی بود و اندیشه ای جز جنگ ،قدرت طلبی و غارت و چپاول نداشت. اگر تشکیل باندهای وند و دزدی و چپاول و ایجاد هرج و مرج و ترور رقیبان عدالت است ، مزاری استاد عدالت ورزی بود